کد مطلب:277098 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:251
مهدی از فرزندان امام صادق است
در كتاب «ینابیع المودّه» از امام صادق (علیه السلام) روایت شده كه فرمود:
«خلف صالح از فرزندان من است و او همان مهدی است». [1] .
شیخ صدوق (رحمه الله) در كتاب «كمال الدین» روایت كرده است كه حبّان سرّاج گوید: از سیّد اسماعیل بن محمّد حِمیَری شنیدم كه می گفت: به حضرت صادق (علیه السلام) عرض كردم: ای پسر رسول خدا! برای ما اخباری از پدرانت (علیهم السلام) درباره غیبت رسیده و به صحّت پیوسته است. بفرمایید كدام امام غایب می شود؟
حضرت فرمود:
ششمین فرزند من كه دوازدهمین امام هدایتگر پس از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) است؛ غایب می شود [2] .
باز در كتاب «كمال الدین»، از عبداللّه بن ابی یعفور از امام صادق (علیه السلام) روایت كرده است كه فرمود:
«هركس به امامت پدرانم و فرزندانم اعتراف كند و امامت فرزندم «مهدی» را منكر شود مانند كسی است كه به همه پیغمبران عقیده داشته باشد و نبوّت
[ صفحه 107]
حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) را انكار نماید.
عرض كردم: ای آقای من! مهدی، كدام یك از فرزندان شماست؟
فرمود: پنجمین نفر از فرزندان امام هفتم (موسی بن جعفر) است كه شخصِ او از شما پنهان می شود و نام بردنش برایتان جایز نیست». [3] .
«خلف صالح از فرزندان من است و او همان مهدی است». [1] .
شیخ صدوق (رحمه الله) در كتاب «كمال الدین» روایت كرده است كه حبّان سرّاج گوید: از سیّد اسماعیل بن محمّد حِمیَری شنیدم كه می گفت: به حضرت صادق (علیه السلام) عرض كردم: ای پسر رسول خدا! برای ما اخباری از پدرانت (علیهم السلام) درباره غیبت رسیده و به صحّت پیوسته است. بفرمایید كدام امام غایب می شود؟
حضرت فرمود:
ششمین فرزند من كه دوازدهمین امام هدایتگر پس از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) است؛ غایب می شود [2] .
باز در كتاب «كمال الدین»، از عبداللّه بن ابی یعفور از امام صادق (علیه السلام) روایت كرده است كه فرمود:
«هركس به امامت پدرانم و فرزندانم اعتراف كند و امامت فرزندم «مهدی» را منكر شود مانند كسی است كه به همه پیغمبران عقیده داشته باشد و نبوّت
[ صفحه 107]
حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) را انكار نماید.
عرض كردم: ای آقای من! مهدی، كدام یك از فرزندان شماست؟
فرمود: پنجمین نفر از فرزندان امام هفتم (موسی بن جعفر) است كه شخصِ او از شما پنهان می شود و نام بردنش برایتان جایز نیست». [3] .
[1] همان، ج 3 ص 392 باب 94 ح 37؛ غاية المرام ص 701.
[2] كمال الدين صدوق، با ترجمه فارسي، ج 1 ص 112، و عربي ص 33.
[3] همان ج 2 ص 8 ح 12 و عربي، ص 338.